Roadtrip: The journey continues

Donderdag 19 december

Deze ochtend zijn we eerst terug naar het Game Park in Spioenkop geweest, waar we te paard door het park zijn geweest. Erg mooi. Ik had trouwens een zeer deftig paard. In plaats van op de weg zijn behoefte te doen zoals al de rest, reed hij braaf even het pad af door de bosjes om daar zijn behoefte te doen en dan mooi terug te keren naar de weg.

Dan zijn we naar Clarens gereden om het Golden Gates Higland national park door te rijden. Super mooie bergen. In Clarens even geluncht omdat het aan het gieten was en dan door gereden naar Drakensberg North Amphitheatre. ’s Avonds zijn we dan na het eten in de hostel nog even in de sauna geweest. Gezellig. Bij de receptie was dan een vrouw die ons voor gek verklaarde dat we de volgende dag naar Swaziland gingen. Je moet toch ook even relaxen op vakantie. Maw geef ons geld voor een gegidste HIKE! Wij dachten het niet!

Vrijdag 20 december

Deze ochtend vroeg vertrokken naar Swaziland. Onderweg weer zeer mooie natuur gezien, veel wegenwerken waar er halve wegen maar geen werken te zien waren en nogmaals duizend bordjes met POTHOLES! Nog eens aan de kant gezet bij een politiecontrole. Deze vroeg eerst mijn rijbewijs, zag dan dat ik Belg was, kwam er een tweede, deze keer blanke, politieman bij. Vroegen ze achter mijn Traffic register. Wij dus denken dat dat papieren van de auto zijn, dus zeggen dat we enkel het contract hebben. Neenee, zegt meneer de politieagent dat ik naar een traffic department moet om dat te gaan halen. Ok, meneer. We mogen doorrijden. Dan kwamen we uiteindelijk aan bij de grens van Swaziland. Helemaal afgesloten, duizenden politieagenten en geen instructies waar je heen moet. Omdat auto’s mij begonnen voorbij steken om binnen te rijden, dus besloten we om deze maar te volgen. Dan krijg je daar een papiertje in je handen, waarna je totaal niet weet wat te doen met het papiertje. Even een vriendelijke politievrouw gevraagd die ons dan kon zeggen dat we moesten laten stempelen en paspoorten controleren. Bij de paspoortcontrole had ik bijna een hartaanval. Op de luchthaven hebben ze blijkbaar een verkeerde datum in de stempel op mijn paspoort gezet, waardoor ik dus eigenlijk het land al uit had moeten zijn. Gelukkig had ik mijn visum nog waardoor ze mijn paspoort toch ok verklaarden. Dan moet je voortrijden, terug parkeren om dan bij de douane van Swaziland nog eens te laten stempelen. Ook daarna weer geen idee waar we heen moesten. Ok, rijd maar gewoon naar buiten. Geen controle of niets, dus voor het zelfde geld hadden we massa’s wapens bij. Even later kwamen we dan aan bij onze backpackers, waar we een mooie kamer hadden waar eigenlijk 4 personen konden slapen, eigen badkamer en een keukentje.

Zaterdag 21 december

Vandaag zijn we naar Matenga Nature reserve geweest. Hier hebben ze zeer mooie watervallen, een Swazi-Cultural village waar ze je een rondleiding geven en informatie over de Swazi cultuur. Daarna kregen we nog enkele traditionele dansen te zien. Nog even langs enkele lokale craftsmarket gereden. Supermooie dingen, maar allemaal te fragiel om mee te nemen in de valies, dus dat was weer geld uitgespaard. Even lunchen: veel te grote pizza, dus meer dan de helft meegenomen om ’s avonds op te eten.  Daarna reden we terug naar de hostel, deze had een leuk zwembad en tuin, dus gingen we voor de rest van de namiddag even zonnekloppen en zwemmen. Op een bepaald moment komen er daar dan 4 superluide kerels in de tuin die zich bij de bar zetten. Wij ons lichtelijk aan het ergeren dat onze rust weg was maar we hebben ons er over gezet. Omdat het koud begon te worden gingen we dan maar even douchen voor het eten. En toen we met onze pizza’s naar de keuken liepen, kwam één van die kerels ons toch wel tegemoet zeker. Blijkbaar had hij geen vrienden meer en wilden ze met ons poolen. Ja, ok, misschien, maar we gaan eerst eten. Tijdens het eten kwamen ineens al die vrienden om de zoveel tijd eens vragen of we nog naar beneden kwamen. Eigenlijk hadden we niet veel zin, maar ja… we hadden het beloofd, dus wij naar de pooltafel. Moest ik eerst samen met één van de jongens tegen 2 andere jongens. Super grappig hoe Zuid-Afrikanen pool spelen. Iedereen speelt er maar een beetje op los, om bij alles wat eigenlijk niet mag te roepen: SWAZI-RULES. Wat er dus op neer komt dat het dan wel mag. Zo heb ik toch maar mooi de eerste 2 spelletjes gewonnen. Daarna nog even in de bar blijven plakken omdat het toch gezellig was tot we ineens beseften dat het al 2u00 was en toch wel echt tijd was om te gaan slapen vermits we de volgende dag naar Kruger vertrokken. Dus wij maar naar onze kamer voor een veel te korte nacht. 

Zondag 22 december

Door de late avond van de dag ervoor, was het ‘lichtelijk’ moeilijk om op te staan. Komt daarbij nog dat we deze ochtend allebei zeer veel last hadden van de bijwerkingen van onze malariapillen. Maar swat, wat moet dat moet, dus wij de auto in. Via een andere weg gereden dan toen we heen kwamen. Veel kleinere grenspost, wat wel handig was want je kon niet verdwalen en op 5 minuten was je binnen en buiten. Ok, Swazi-stempel in orde, op naar de Zuid-Afrikaanse post. Wij naar binnen. Ik geef mijn paspoort af waarop de home affairs-kerel van immigratie aan mij vraagt of ik getrouwd ben. Ik zeg natuurlijk heel eerlijk nee. Hierop vraagt hij waarom niet. Ik antwoord: omdat ze het nog niet gevraagd hebben? Ok, dan vraag ik het wel. Hij laat ook zeer fier zijn vingers zien en het feit dat daar nog geen trouwring aan zit. Ik zeg dat mijn mama dat niet zo grappig gaat vinden dat ik in februari niet terug kom, dus dat dat niet zal gaan. Hij reageert zeer droog: Zeg haar maar gewoon dat het wel eens tijd word. Ik denk dus dat het gaat over mijn leeftijd, dus vermits Marijke een jaar ouder is, zal hij haar wel vragen. Ondertussen kom ik al bijna niet meer bij van het lachen. Maar nee, geen vraag aan Marijke. Wij willen naar buiten wandelen waarop de kerel mijn gegevens vraagt. Hij begint naarstig te zoeken naar een papier om mijn nummer te noteren. Ik dus maar lachend naar buiten lopen dat dat niet kan, uit schrik dat hij zich sewes bedenkt en mij toch niet de grens over laat. Oh boy!

Helemaal verward en in mijzelf aan het lachen dan maar doorrijden richting Kruger. Onze hostel gevonden die zeer mooi en rustig is en dan naar het park gereden om een safari vast te leggen. Mooi, morgen om 04u45 worden we opgehaald aan de hostel. Oh boy, das wel heel vroeg. Dus wij snel terug naar de hostel, even een dipje in het zwembad dat eigenlijk al net iets te koud was, eten, een lekker badje genomen om dan mijn blog af te werken en in ons bedje te kruipen.

Maandag 23 december

Vandaag zeer vroeg opgestaan om dan om 04u45 opgehaald te worden door de Safari-auto. Uiteraard heel die auto vol met Hollanders. Enkele wel gezellig, andere niet zo. Eerst door het park gereden, zeer veel gezien dat we al gezien hadden maar ook nieuwe dingen zoals hyena’s en wilde honden.  Ik heb ook een suicide bird gezien. Super hilarisch! Die vliegt omhoog om dan te stoppen en gewoon een vrije val te maken om dan doodleuk verder te vliegen. Dan ontbijten, vermits dit in de prijs zat. Nog een krokodil gezien en verder door het park. Daarna wilden we nog een safari boeken voor ’s avonds, maar was er nog maar 1 plaats, dus gevraagd of ze ons wilden contacteren als er iets vrij kwam.

Dan maar terug naar de hostel om aan het zwembad hoopvol te wachten op een telefoontje dat helaas niet kwam. Dus gaan we zo meteen maar naar Spur want maandag = 2 burgers voor de prijs van 1! 

Zo nu zijn jullie weer op de hoogte. Morgen gaan we een dagje naar Pretoria om daarna 2 dagen in een chique hotel in Johannesburg te zitten voor Kerst. Daarna worden we in Kimberley ontvangen in een guest house door familie van Connie en Gordon. Tot de volgende keer dat we internet hebben! 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els 

Roadtrip: First days

aterdag 14 december 2013

’s Morgens vertrokken met een afgeladen auto. Onderweg zonnetje, leuke sfeer, hitchhikers (Waar we telkens tegen schreeuwden: NO HITCHHIKERS!), Cow on the road, sheep on the road, goat on the road.

We hebben ook onze auto genaamd: Bob het bakkie!

We wilden ook stoppen in East Londen, maar eenmaal daar aangekomen leek ons dat toch niet zo gezellig, om het zacht uit te drukken.

En dan waren we nog maar enkele uren verwijderd van onze bestemming. Maar jah, Een dode moet nu eenmaal ook begraven worden dus besloot de lieve Mandela om de weg die wij moesten nemen af te sluiten! Dus reden we maar een goede 60 km terug naar het vorige CRAPHOLE! Daar dan maar even tanken en Gordon bellen dat we een probleem hadden. Gordon dus mee zoeken op de kaart naar een andere weg. De enige optie was dan een zandweg van ongeveer 20 à 30 km. Niet zo aangenaam, dus wij kei blij dat we daar vanaf waren, tot we ontdekten dat de asfaltweg die we dan voor een goede 70km moesten volgen vol POTHOLES zat! Jaja, in plaats van de weg te maken zetten ze daar een waarschuwingsbordje met potholes. Wat dus wil zeggen dat ik mocht beginnen met het spelletje: ‘Ontwijk de putten. Verlies het minste punten als je door de ondiepste putten rijd indien ontwijken onmogelijk.’ Ter informatie: we zijn even een velg kwijt geweest, maar gelukkig hebben we die terug gevonden.

Dan kwamen we aan in de hostel: Sugarloaf. Leuke kamer, alhoewel we wel even snel de ramen moesten toedoen of de salamanders zaten binnen.  Moe maar voldaan zijn we dan maar vroeg in ons bedje gekropen.

Zondag 15 december

We hadden de dag daarvoor gehoord over een wandeling naar Hole in the wall. DE attractie van Coffee bay. Er zou een hike naartoe zijn, maar de gids verzekerde ons dat dit over het strand was en dus lekker gemakkelijk. Dus wij om 9u00 klaar staan voor de strandwandeling. Toen leerden we nogmaals de les dat je een gids in Zuid-Afrika nooit mag geloven. 9u00 werd uiteindelijk 10u10. Maar ok, wij uiteindelijk met 5 mensen + gids vertrokken voor een hike die 3u zou duren. Uiteindelijk werd het een hike van 5u wandelen en een half uur terug in de achterbak van een buckie. En niet over het strand, maar door de bergen. Dus wij terug aangekomen in het hostel, moe maar voldaan even douchen. Wat ook weer een ervaring was. Warm, koud, warm, koud, maar het was el gezellig. Dan ’s avonds lekker eten gekregen en terug moe maar voldaan in onze nest.

Maandag 16 december

Vandaag wilden we vroeg vertrekken naar Durban. Maar het ontbijt liep niet zo vlotjes omdat er mensen lastig deden, dus hadden we pas na een uur ontbijt. Wel lekker, daar niet van. Dan snel alles in de auto, maar konden we niet weg want de parking stond te vol. Dus wachten tot die auto verzet was en dan hop, op naar Durban. Terug eerst het spelletje: ‘Ontwijk de putten.’  Een hele dag in de auto, maar uiteindelijk aangekomen in Durban bij een leuke hostel. Snel de spullen op de kamer en naar Ushaka Village Walk want daar zit een Spur. En maandag bij Spur is 2 burgers voor de prijs van 1, Wat goed uitkwam, want we zijn met 2.  Daarna terug gewandeld naar de hostel die om de hoek lag, de auto in de beveiligde parking gezet en dan een planning gemaakt voor de volgende dag.

Dinsdag 17 december

Vandaag laten we de auto voor wat hij is. We gaan de PeopleMover nemen. Voor 16 rand kan je hier de hele dag gebruik van maken. Eerst naar Victoria Market, leuke armbandjes gekocht. Dan naar KwaMuhlemuseum, een museum over het begin van de apartheid in Durban. Daarna een korte trip naar het WK-stadion. Nog een marktje aan het strand, nog meer armbandjes. En dan naar het Aquarium. Zeker de moeite waard. 's avonds dan gaan eten bij een pizzeria waar de special van de dag: 2 pizza's voor de prijs van 1 was als je maar met een maximum van 2 personen bent. Jippiiii, wij zijn maar met 2. Dus weer chance gehad en zeer goedkoop gegeten. Dan terug naar het hostel, want de volgende dag gingen we weer vroeg vertrekken. 

Woensdag 18 december

Vandaag eerst langs Pietermaritzburg gereden. Hier wilden we het Ghandi-monument zien en een voortrekkersmuseum. Helaas was er 1 straat opengebroken doordat ze een hernieuwingsproject van de stad aan het doen zijn. Dus konden we er niet geraken. Na enkele toertjes door de stad dan toch maar doorgereden naar Drakensberg Central. Ingecheckt in Inkosana Lodge, in een hutje. En dan wilden we gaan paardrijden in een Game Park. Helaas kon dat vandaag niet meer, dus zijn we maar gewoon door het park gereden met de auto. Ik word echt nog de beste chauffeur van Zuid-Afrika (ook al hoef je daar volgens mij niet echt veel voor te doen). Dan wilden we naar de Waffle hut, maar die was al gesloten. Dus dan maar terug naar de hostel om te eten, nog een verrassingsoptreden van iemand die hier familie heeft wonen. En dan zo meteen vroeg naar bed, want morgenvroeg gaan we om 8u00 paardrijden. Om dan daarna door te rijden naar een ander hostel in Drakensberg North. 

Helaas hebben we niet veel tijd met het internet, dus de foto's moet je zoveel mogelijk via facebook bekijken, omdat dat sneller upload. Maar ik hoop dat je zo toch ook al een beeld hebt gekregen van onze eerste dagen op roadtrip. 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els 

Van RIP Madiba tot GO BLITZBOKKE GO!

Hallowkes!

Weer een weekje voorbijgevlogen...

Maandag zijn we onze stage begonnen met een staffmeeting. De komende weken worden druk! Ook nog even een verjaardag gevierd van één van de jongens, dus aan cake en snoepjes hadden we vandaag geen gebrek :)

Dinsdag niets speciaals gebeurd. Vandaag vooral de leraars geholpen met de schoolfiles van de kinderen in orde te krijgen WANT... op woensdag is het pricegiving.

Woensdag hadden we dus de price giving. Dit wil zeggen dat het schooljaar afgesloten wordt en dat de kinderen een of meer certificaten krijgen voor hun prestaties en ook een kadootje. De ouders waren ook uitgenodigd. Zeer leuk om te zien dat er toch enkele ook effectief kwamen opdagen.

De staff tijdens de price giving

Na de middag zaten we dan een beetje op de koer, want het was zeer mooi weer. Ik had mijn fototoestel bij en nam foto's van enkele kinderen die bellen aan het blazen waren. Dit resulteerde al snel in een fotoshoot van bijna een uur in de zelf aangelegde tuin.

Op donderdag ben ik dan samen met Marijke met de Kamvalethu auto naar de Pick 'n Pay gereden om hotdogs te kopen. Gelukkig zijn we niet heel verkeerd gereden en gaan het links rijden altijd beter en beter. Maar ik ga toch blij zijn als ik in een betere auto kan rijden.
Daarna hebben we op het balkon aan de voorkant de handen van de kinderen geschilderd en deze op de muur gezet. Zo is er een herinnering aan alle kinderen en medewerkers van het centrum.
Vandaag is ook de dag dat Nelson Mandela overleden is. Je zou verwachten dat het een gigantische gebeurtenis is, maar op zich in het dagelijkse leven merk je er hier weinig van. Ik heb wel de krant van vrijdag bijgehouden als herinnering.

Vrijdag was ik dan de enigste stagiaire op het centrum. Eerst een beetje gewerkt op het centrum of ja, met Venus en Sandile gebabbeld over de dood van Nelson Mandela. Daarna met zijn allen in de Kamvalethu auto gepropt om te gaan ontbijten voor de Christmass party van de staff. Dit was wel gezellig, maar we misten een beetje de sfeer. Waarop Sanchia besloot om in de auto zelf de sfeer te maken. Iedereen moest Madiba maar in vrede laten rusten, dus zou zij wel president worden. Dit voerde ze dan ook meteen uit door met haar arm uit het raam van de auto te zwaaien als een president. Terug op het centrum aangekomen hebben we dan de storage room uitgekuist, waarna de politieke partij van president Sanchia meer vorm begon te krijgen. Jaja, ik heb een job gekregen als foreign diplomat. Dus als ik in België geen job vind, ik zit safe :p

Zaterdag en zondag zijn we dan met enkele van de Nederlandse studenten naar de Rugby Seven Series geweest in het Nelson Mandela Bay stadium. Dit is een 2-daags tornooi dat in verschillende landen wordt gehouden. 16 landen nemen er aan deel. Ik supporterde natuurlijk voor mijn favo landen Engeland en Schotland en daarnaast UITERAARD voor de BLITZBOKKE aka Zuid-Afrika. Even een outfit aangeschaft zodat we helemaal in het plaatje pasten. Na de eerste dag wisten we zelfs al de meerderheid van de spelregels. Op zondag werden er dan vooral finales gespeeld. The All Blacks of het team van Nieuw Zeeland was de grootste concurrentie van Zuid-Afrika, dus geen enkele Zuid-Afrikaan wilde hen in de finale, wij natuurlijk des te meer om een spannende finale te zien. EN jaja, het werd een zeer spannende finale! All Blacks stonden voor met 14 - 0 waarna Zuid-Afrika uiteindelijk het tij kon keren 17 - 14. Overwinning opgedragen aan Madiba en wij stonden allemaal te dansen op de zitjes! Volgens mij had niemand nog door dat we buitenlands zijn.
Ook zeer leuk dat je tijdens die 2 dagen enorm veel mensen leert kennen en dat iedereen echt zeer enthousiast en opgewekt is! Geweldig! Als er mensen zijn die zin hebben, misschien ga ik in mei wel in Schotland kijken!
Ahja, voor ik het vergeet, Gordon is nu natuurlijk dolblij met mij, want nu kan de rugby soms wel blijven opstaan tijdens het eten, omdat ik nu ook fan ben :)

Nelson Mandela Bay Stadium

Bokkie, de mascotte van de Blitzbokke

De Blitzbokke in actie!  

Tussendoor waren er verschillende acts. Maar deze was wel echt geweldig! 

Filmpje tijdens het eerbetoon aan Mandela

Finale tagfootbal van de categorie onder 9 jaar. SUPERCUTE!

Volksliederen van Zuid-Afrika en Nieuw Zeeland voor de finale

Blitzbokke nemen de overwinning! 

De supporters gaan uit hun dak! :p 

Zo helaas was dat het weer! En voor enkele weken zal dit ook mijn laatste uitgebreide blog zijn. We vertrekken zaterdag op roadtrip voor 3 weken. Ik probeer zoveel mogelijk te posten, maar beloof niets. Dus verwacht vooral enkele korte berichtjes. 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els

De sprong van mijn leven gewaagd... letterlijk!

Hallowkes!

Weer een nieuwe week en dus weer een nieuwe blog. We zijn deze week iets sneller met schrijven, maar er zijn dan ook spannende dingen gebeurd dus... Hoewel jullie wel moeten wachten tot we bij zaterdag zijn om te weten wat voor spannends er juist gebeurd is. Ok, we beginnen er aan.

Op maandag zijn we weer naar stage gegaan. Vandaag ging Sanchia een groupcounseling doen omdat de gsm van één van de stagiaires gestolen was in de vorige week. Dit was wel ingrijpend, omdat de kinderen hier bij het begin van de sessie niet over waren ingelicht, maar wel alle foute dingen van stelen konden benoemen. Toen gemeld werd dat de gsm gestolen was, werden ze allemaal redelijk stil. Als 'sanctie' werden ze dan ook allemaal vroeger naar huis gestuurd en bestond de namiddag voornamelijk uit administratie. *ZUCHT*


Dinsdag hadden we eens geen girlsgroup omdat ze moesten voorbereiden voor de examens en dus allemaal flink in de les moesten zitten. Dus in de voormiddag weer administratie. *ZUCHT*
Daarnaast 2 jongens op het centrum gehad vandaag die nogal moeilijk wandelden. Toen we dan zeer bezorgd vroegen wat de oorzaak was, moest ik toch even slikken bij het horen van het antwoord. Ze hadden namelijk (nadat we ze al eerder hadden gewaarschuwd om dit niet te doen) zich laten besnijden bij de één of de andere kwakzalver, omdat ze dan denken dat ze geen SOA's kunnen krijgen. *Dubbele Zucht*
Vandaag ook weer allemaal nog een dagje vroeg naar huis gestuurd, dus nog meer administratie.

Woensdag hadden de kinderen examens. Zoveel mogelijk proberen aan te moedigen dus... Even nog een 3-tal intakes tegelijk doen van 3 jonge kinderen waar de moeder niet naar omkijkt en die dus door een vrouw van hun kerk naar het centrum werd gebracht. Bleek dat moeilijker te zijn dan gedacht. Bij de vraag wat hun achternaam was vielen ze al stil. Blijkbaar kennen ze alleen hun voornaam en weten ze niet wat het woord achternaam betekend (ook niet bij het geven van 3 verschillende Engelse synoniemen). Zonder schoenen aan en volledig gedesoriënteerd dan maar naar de laagste klas gebracht, waar ze toch een beetje hun draai vonden op den duur. Op het einde van de dag voelden ze zich volledig thuis.  Omdat we onze maag nu wel meer dan vol hadden van administratie, gingen we voorbereidingen treffen voor het knutselen tijdens het holiday programma. De kinderen gaan allemaal een foto krijgen en daar gaan we dan kadertjes rond maken met houten ijslollystokjes. Dit kunnen ze dan als kadootje geven aan familie. Natuurlijk is dat wel veel leuker als de stokjes een leuk kleurtje hebben, dus Marijke en ik met voedselkleurstof aan de slag. Sanchia had ons gezegd dat het op waterbasis was en dus gemakkelijk af te wassen. NIET DUS! Na 3 uur stokjes kleuren, in mijn geval in blauw en groen, wilden we onze handen wassen. DON'T TRY THIS AT HOME! Ge krijgt dat er dus NIET af é! Dus jah, het gevolg: ik heb 2 dagen met groene en blauwe vingers rondgelopen (Mama, moemoe en vava zijn getuige via skype) en ik heb nog steeds een beetje groen en blauw op mijn nagels.

Donderdag zijn we maar even op stage geweest in de namiddag. We zijn namelijk een stage-toer gaan doen. Samen met de Nederlandse studenten hebben we elkaars stageplaatsen bezocht. Heel interessant om verschillende voorzieningen en plaatsen te zien, maar ik ben toch blij met mijn plekje.

Vrijdag was er niet veel te doen op stage, dus ben ik met Catherine mee geweest in de voormiddag. Zij had price-giving op het GEM-project. Zij werkt daar als manager met jongeren die daar onderwijs volgen. (om het even simpel en kort uit te leggen)

EN DAN KOMEN WE AAN ZATERDAG!! Vandaag heb ik dus letterlijk de sprong van mijn leven gemaakt! Samen met Marijke en Sanchia (the boss) en ook haar man en 2 van de kinderen zijn we naar Stormsrivier gereden waar Marijke, Sanchia en ik dan gingen bungeejumpen van de hoogste bungeejump-brug van de WERELD! Een geweldige ervaring. Ook erg grappig dat we elkaar heel de tijd aan het motiveren waren en het daarom maar teambuilding noemden (ook al was de helft van het Kamvalethu team niet aanwezig). Toen wij naar de brug moesten, ontmoette ik daar ook nog even de EERSTE BELG die ik hier in Zuid-Afrika ben tegengekomen. Hij was zeer blij om nog eens Vlaams te praten. Oorspronkelijk afkomstig van Sint-Niklaas. Hij had al eerder gesprongen, maar was hier nu met zijn vriendin als verrassing voor haar. Wat zij echter ook niet wist was dat hij haar na haar sprong, bij aankomst terug boven op de brug, ten huwelijk zouden vragen. En wij waren daar natuurlijk getuige van!

Onze groep. De kerel met de pet is de Belg :) 

Ik in vrije val

Ik die bijna terug boven was, waarna ze ook even aan mijn voeten kriebelde om zeker te zijn dat mijn bloedcirculatie ok was. 

Freek, onze gids naar en van de brug. 

Jammer genoeg krijg ik het filmpje hier voorlopig niet opgezet, maar mensen die mij op facebook hebben, die hebben het waarschijnlijk al gezien. 

Zondag heb ik dan eerst nog wat voor school gewerkt. In de late namiddag dan met Connie, Gordon en Marjoke naar het strand op Sea view geweest. Lekker op de rotsen geklommen en schelpen gezocht. Daarna even snel langs huis en dan met de familie mee naar de kerk van Connie en Gordon voor een kersttoneelstuk. Weer een hele andere kerk dan degene waar ik al geweest ben. In het midden van het toneelstuk kregen we ook nog marshmallows, beetje vreemde ervaring in een kerk, maar ze smaakten. En dan na de kerkdienst moesten we naar de aanpalende leslokalen omdat daar allemaal eten stond. Connie drong dan aan om snel eten te nemen voor het allemaal weg was, dus ik waagde een poging. Na 2 minuten heb ik maar alles gegrepen dat er lekker uitzag om dan te maken dat ik weg was bij de tafel voor ik omver gelopen zou worden door de vele mensen die zich rond de tafel aan het verzamelen waren. 

Zo dat was het dan weer. Alweer een week voorbij. Voor ik het goed en wel besef ga ik al thuis staan denk ik. Dus als iemand een manier weet om de tijd toch een beetje te vertragen, gelieve hier een reactie te posten. Alvast bedankt! 

Zuid-Afrikaanse groetjes!