We zijn hier nu ondertussen al 1,5 maand en deze voorbije week weer al veel gebeurd.
Op maandag begon de dag aanvankelijk rustig. In de namiddag was er dan een schermutseling tussen 2 jongens waardoor ineens het hele centrum op stelten stond. Achteraf bleek het allemaal veel groter opgeblazen dan het moest zijn... Maarjah, boys will be boys é!
Op dinsdag reden we eerst langs St. Georges park. Er was melding gekomen van een man met een jong kind in het park, dus Sanchia wilde even gaan kijken of ze het kind niet naar het centrum konden krijgen. Uiteindelijk de man gevonden en gegevens doorgegeven, maar we hebben het kindje nog niet gezien. Onderweg terug naar het centrum krijgen we te horen dat er 5 van de jongens niet in de les zijn en heel storend gedrag vertoonden, dus besluiten we dat ik met deze jongens een groepsgesprek zou voeren. Ik daar al volledig zin in: ik zal ze eens laten zien hoe ik dat hier doe. Man, toch moeilijker dan gedacht. Uiteindelijk na een uur kwam het er op neer dat de jongens er gewoon geen zin in hadden. Maar ze hebben zich wel allemaal verontschuldigd bij de leraar en bij Sanchia dusjah... toch maar een beetje fier zijn zeker :) De rest van de dag was een drukte van jewelste.
We begonnen ook voor het eerst met de girlsgroup. Dan denk je op voorhand: leuk, lekker kletsen met de meiden. NIET DUS! Die hebben evenveel temperament als de jongens. Om de 2 minuten gaan lopen, niet meer mee willen doen, van stoel veranderen, ... Noem maar op! Om de dag in één zin te beschrijven: EVERYBODY WENT MAD TODAY!!!
Woensdag was mijn lichtpuntje van de week! (Niet dat ik de andere dagen niet tof vond hoor, maar deze stak er toch bovenuit). Vandaag kwam één van de jongens die ik individueel begeleid naar mij met de vraag of ik hem wilde leren lezen in het Engels. Dus ik zo fier als een gieter dat hij mij dat gevraagd had naar Sanchia. Bleek dat zij nog van niets wist waarop Sanchia dus ook dacht dat de jongen wel een band heeft met mij. Nog een keer zo fier als een gieter natuurlijk!
We hebben voor de girlsgroup allemaal haarspulletjes, nagellak en dergelijke gekregen om de meiden te belonen als ze goed meewerken. 2 van de meiden hebben zich daarop dus ook volledig op mij en Marijke uitgeleefd. Zie het resultaat:
Donderdag alles rustig.
Vrijdag hadden we verlof genomen, want dan vertrokken we naar Hogsback, een plaatsje op 3uurtjes rijden van Port Elizabeth. Onderweg stralende zon, dus wij allemaal gelukkig. Eenmaal daar aangekomen begon het na 10 minuten te regenen. We hebben dan maar de kamers verdeeld. De meerderheid sliep in een groter huis en Marijke, Marjoke en ik sliepen in een cottage van 5 bedden, waar er dan nog 2 anderen bij lagen. Het stopte met regenen, maar het weer was toch nog niet denderend, dus terwijl een groot deel ging hiking, trokken wij met een paar het dorpje in met de auto. Zo gingen we eerst naar het Labyrinth van 2,5km als je het eerlijk uitwandelt.
Terwijl we dit aan het wandelen waren begon het terug te regenen, met deze ondergeregende foto als resultaat.
's avonds nog in de bar van de hostel gezeten en dan op naar onze kamer. Bij het klaarmaken van mijn bed, neem ik mijn hoofdkussen weg en zie een insect van ongeveer 4cm lengte wegkruipen. Jakkes! Dat gecombineerd met het geluid van de regen en de koude, werd er die eerste nacht niet veel geslapen. Ook het feit dat het stapelbed bij de minste ademzucht bewoog, hielp niet veel.
De volgende morgen dan klaar om te gaan hiken, maar al de rest natuurlijk nog niet. NA eventjes wachten uiteindelijk toch vertrokken om een kleine hike te doen naar Madonna en Child Waterfall.
Net terug boven begon het terug te regenen, dus dan maar terug naar de hostel voor de lunch.
Na de lunch terug het dorpje in, want ja het weer was weer niet geweldig om te hikken. en dan 's avonds met zijn allen voor de open haard 'weerwolven van Wakkerdam' gespeeld. Ohja, ondertussen hadden Marijke en ik ook bedden gevonden in het grote huis, waardoor we dus niet meer bij de insecten moesten slapen.
De volgende ochtend zouden we gaan abseilen, maar doordat het zo had geregend, was het allemaal overstroomd en ging dat niet door. Dus wij, met diegene die er nog zin in hadden, op een hiking tocht gegaan die 2u ging duren met onze gids, die ons uitgebreid vertelde over lianen (zie hieronder), sporen in het zand, boompjes, giftige appels, ...
Uiteindelijk zijn we 3u onderweg geweest en waren we veel te laat terug, maar het was de moeite waard, als je kijkt naar het prachtige uitzicht.
 |
| Deze foto is van boven aan de waterval waarbij iedereen dacht dat ik gek was omdat ik er boven hing met mijn camera. Wel grappig om dan foto's te trekken terwijl je mensen achter je hoort fluisteren dat je gek bent en dat ik voorzichtig moet doen. Nou jah... |
Terug aangekomen aan de hostel snel even gegeten en dan terug op naar Port Elizabeth voor een goede nachtrust en een nieuwe week vol avonturen.
Zuid-Afrikaanse groetjes!
